Магілёўскі гурт Akute прэзентаваў на сайце мультылэйблу «Пяршак» свой трэці студыйны альбом, які атрымаў назву «Reaĺnaść i sny». У рэліз увайшлі 11 кампазіцый, уключаючы два каверы на песні Ulis — «Jak na dałoni» і «Marnatraŭny syn».
— Плытка «Reaĺnaść i sny» — гэта зноў абсалютна нашы матывы і гармоніі. Akute працягваюць пісаць сцэнар у сваёй простай і кранальнай манеры апавядання — сцэнар пра каханне і пошук, лістапады і крылы за спінай, разлуку і нуду, пра надзею. І гэтыя меладычныя сказы, кропкі і коскі надзіва тутэйшыя (у добрым сэнсе слова). Гэтая мінорная музыка арганічна кладзецца на ўсё тое, што бачыш з вокнаў аўтобусаў, цягнікоў, таксовак, офісаў, універаў, здымных хатаў або кавярняў, праз відашукальнікі камер і бінокляў або проста праз дзвярное вочка. Прычым кладзецца не толькі на тое, што бачыш фізічна, але і на тое, што прадбачыш. А яшчэ гэтая музыка часта трапляе ў настрой, калі ў асноўным сумна і зусім трошкі похуй, — гаворыцца ў апісанні да альбому.
Ужывую пачуць песні з новага альбома Akute можна будзе ўжо сёння на канцэрце ў клубе Re:Public». За ім паследуюць выступы ў Магілёве (20 красавіка), Гродна (25 красавіка), Брэсце (26 красавіка), Маскве (1 траўня) і Наваполацку (18 траўня).
До конца не до слушал — страшная нудятина
Трэба рэ слухаць, а мо і мі слухаць, ня кажучы пра соль, ля, сі. Бо канцэрт учора быў узорна жывы й настраёвы.
Отличное качество записи, прекрасные кавера на Ulis. Вот бы весь альбом состоял из каверов на ULIS!!!
Усё спадабалася, толькі кавэры як іншародныя целы.
Немагчыма слухаць гэта: нудзяціна ў кожным трэке, песні аднолькавыя, гітарные рыфы аморфныя. Як я ўжо казаў, Акут ператвараюцца ў Ж-Морс, праз 5 гадоў гэта будуць пузатыя папікі з песнямі пра іпатэку.
Але, здаецца, адзінокія студэнткі, тлушчухі і яойшчыцы застануцца задаволенымі.
А другие туды и не ходзяць !!!
Альбом атрымаўся. Якасны гук, стылёва вытрыманы!
Віншуем магілёўцаў!
а я им верю. меня они погружают какое-то суицидальное состояние. да и звук нравится. хотя на концерте мне это почему-то не передается(
Дзе ўсе чуюць у гэтым альбоме «суицидальное состояние»? Я ніяк не магу ўцяміць.Лічу, што хлопцы проста сталі больш дарослымі, а іх музыка просто стала сур’ёзнай больш, калі можна так сказаць. Вельмі падабаюцца і словы, і музыка, і канцэрты. Хлопцы, веру ў вас, наперад, толькі наперад!
Альбом понравился меньше, чем предыдущие две работы. Нет ярких хитов. Все песни примерно одинаковые. Но ниче страшного, ведь нельзя всю жизнь выдавать конфетки, так что все будет окей, жду концертов, следующих работ и клипов от ребят.
Адна бабуля казала: от жызднь пашла — раньша і літары ў газэтах былі вялікія, і хлопцы маладзейшыя, але нічога, на мой век хлопцаў і газэт хапіла, а хутка ўсё будзе о-кей, навекі, амэн! Гэта наконт таго, што перад пэнсыяй у многіх нарастае жаданьне падзяліцца расчараваньнем. А ці варта? На канцэрце людзі, не напаткаўшы новага альбома ў продажы, расхапалі папярэдні, маечкі, плякаты «Akute» таксама — мо ім таксама НЕ спадабалася тое, што пачулі????? Пісаць лухту лёгка, аддаваць свой цэнт на ўпадабаны гурт цяжэй (інтэрнэт-файлы таньней), а канцэрт ня стаў нерэнтабельным, што сьведчыць аб правільным шляху. Наконт «одзінаковых песень» — гэта эфект інтэрнэт-тырлаўкі, там і «Мэталіка» гучыць амаль як «Дэпеш Мод». Эфект называецца «забі ў сабе меламана».
что за неадекватная реакция на нормальный взвешенный комментарий? ну не понравилось человеку, что делать. и то — не «не понравилось», а «понравилось меньше». а вы какие-то доступные только вам логические цепочки строите, отталкиваясь положении Меркурия в первом доме.
Чалавек выказаў сваю думку, я сваю (пра адносіны да пустаслоўя) — у чым і ў каго неадэкватнасць? Музычная прэса вымірае, а вярнуць аналіз няма каму, усе заняты прыватным ныцьцём (пандравілазь/непандравілазь). Дзякаваць Богу, калі ў камэнтах, але часам артыкулы на тым базуюцца. Ну пастаўце мне пару мінусаў, каму хоць гэта грэе душу.
неадекватность в том, что речь здесь идёт совсем не о том, чему посвящён ваш комментарий. вы часом обычного слушателя с критиком не путаете? «прыватнае ныцьцё» — это для подавляющей части аудитории любой группы единственная реакция на новые альбомы, поскольку подавляющую часть аудитории составляют именно рядовые слушатели, а никак не критики. и здесь мы явно имеем дело с отзывом представителя подавляющей части аудитории. а вы, как профессиональный демагог, любую тему с упоением сводите к наболевшему :)
«обычны слушацель», калі яму нешта не падабаецца, выключае плэер ды ідзе спаць, есьці, піць, курыць, а «необычны» пачынае шукаць публічнага ізліванія расчараваньнямі. Не ну я згодзен, што мухі радуюцца нестрыманаму чалавечаму паносу (хай сабе і вэрбальнаму, не ківаючы на канкрэтных асоб), але ж мы ня мухі. Прынамсі я, які пра гэта толькі й выказаўся. Але ж у арыентацыі на «подавляющую часть аудитории» вы строма закасілі пад палымянага бальшавіка. А крытык, як і «подавляющие», — проста звычайныя людзі, сярод якіх этыкет раней патрабаваў не абменьвацца публічна экскрэмэнтамі, а хіба пачастункамі. Мо насталі новыя часіны, калі проста хочацца,.. падзяліцца,.. няважна чым? І «здесь мы имеем дело с отзывом подавляющых» прэдставителей, а мо нават і «подавіфшых» вашае жаданьне слухаць тое, што не спадабалася яму («Нет ярких хитов, ведь нельзя всю жизнь выдавать конфетки»). Калі вы пачынаеце яго абараняць, дык гэта ўвогуле выглядае як злачынства пад адвакацкім наглядам, хоць мы двое проста выказалі рознае стаўленьне. А вы? Ды проста перайшлі на абразьлівыя мянушкі («профессиональный демагог»). Паверце, гэта не крыўдна, жаданьне абразіць апанэнта мусіць грунтавацца на больш вынаходлівых абрАзах, каб хоць троху зачапіць. Вы ўжо пастарайцеся… А я вось проста дзялюся, што бачыў на канцэрце «Akute» насамрэч шчасьлівых людзей. І гэта не «адзінокія студэнткі, тлушчухі і яойшчыцы» («другие туды и не ходзяць !!!», — як мяркуюць Жорик ды Инди из 80-х), а якраз іншыя — сьветлыя, радасныя, аптымістычныя, паўнюткая заля. А суіцыдальны настрой быў хіба ў поўных эмбіцылаў.
тут, вы уж простите, интернет. есть у него такое свойство — в нём каждый может публично излиться, и вы в том числе, ежели не заметили. хорошее, плохое — любое.
и не надо строить из себя жертву, на которую я несправедливо наехал, обозвал демагогом (тоже мне, оскорбление) и всякое такое :) ваши метафоры за столом лучше не изучать. а в ответ на сдержанный комментарий господина выше вы растеклись мыслью по древу и завуалированно упрекнули его в том, что, мол, рот открывает, тоже вам, критик выискался. так ведь для того, чтобы иметь мнение о чьей-то музыке, быть критиком совершенно не обязательно. и если ваше желание поделиться впечатлениями от Akute не может обойтись без вышеупомянутых завуалированных наездов на несогласных, то уж хотя бы не стройте борцуна за неизвестно что и не окукливайтесь от малейших телодвижений в ваш адрес. с уважением.
Вось-вось, «и я в том числе, ежели не заметили». и не надо строить из себя жертву, якой не дазваляюць у дзіцячыя абзывалкі гуляцца. Бо насамрэч, ёсць інтэрнэт і ўсе ягоныя «свойства». Мо толькі дзіцёнак тлумачыць ня надта пільным бацькам: — Ёсць такое месца, адкуль растуць ногі, дзе ёсць дзюрачка, з якое — «есть у ёй такое свойство» — лезе зусім ня мёд.
Няўжо вам усё яшчэ трэба нагадваць, што ў дарослых з тае дзюркі лезе не заўжды. Прынамсі, яны ўмеюць кантраляваць. А вы — толькі павучаць іншадумных, спасылаючыся на «свойства інтэрнэта». Паспрабуйце ўвесь свой пост адрасаваць сабе — цудоўна атрымаецца. Хоць называць сябе «сдержанным господіном» залішне.
Параўнайце лепш свае тырады: «ваши метафоры за столом лучше не изучать» — «в интернете каждый может публично излиться». Может, але лучше не. Кшталту, што я сабе дазваляю, вам — не. Сарказм крэпчал!
раз уж вам так запали в душу мои слова, так я поясню, что они от вашего «публічнага ізліванія» :) а ваши, между тем, эвфемизмы о дзюрачках становятся всё более лютыми. беседа, судя по всему, смысла не имеет, как и значительная часть того, что вы, iншадумны мой, пишете. увы. до новых встреч :)
Як вы сабе лісьлівіце пра «западание вашых слофф», але заўважна, што толькі вы прыглядаецеся да дзюрачак у маих постах і робіце іх тэмай далейшых разваг. З чаго б гэта? — адкажа Фройд.
В самом деле,на депешмонд музычка похожа
Абы не на ДП-шмон. А так: і тут, і там — сем нот, а восьмай ніхто прыдумаць ня здолеў (пра 17 у туркаў казаць ня будзем).
синдром третьего альбома.многие на этом горят….(с)
Так, здараецца, але многія і не гараць. На гэтым, как іво… Абы каківо не палучылазь. 25 травеня будзе чарговы канцэрт у Менску, ужо й дыскі падвязуць — кожны выбера сам.